Znana także pod nazwą bitwa nad Ułą. To starcie zbrojne, które miało miejsce 26 stycznia 1564 r. na polach Iwańska pod Czaśnikami podczas wojny litewsko-rosyjskiej (1558–1570).
Wojna ta była częścią ogólnoeuropejskich zmagań w ramach pierwszej wojny północnej (1561–1570). Licząca 80 tys. żołnierzy armia rosyjska pod wodzą kniazia Sieriebriannego założyła obóz zimowy pod Orszą. Z obozu ruszyła na zachód część sił – 30 tys. żołnierzy – pod wodzą kniazia Piotra Szujskiego.
Hetman wielki litewski Mikołaj Radziwiłł Rudy i hetman polny litewski Grzegorz Chodkiewicz, korzystając z rozdzielenia sił rosyjskich uderzyli 26 stycznia wieczorem z 4 tys. jazdy na armię kniazia Szujskiego w obozie pod Czaśnikami.
Mając prawie ośmiokrotnie mniejsze siły rozbili ją. Jazda litewska prowadziła uporczywy pościg przez całą noc, więc tylko niedobitki wojsk rosyjskich umknęły do Połocka. Straty rosyjskie wyniosły ok. 10 tys. ludzi. Sam zaś wódz kniaź Szujski został zarąbany w lesie przez chłopów.
Kniaź Sieriebrianny na wiadomość o klęsce Szujskiego wycofał się na granicę rosyjsko-litewską. W bitwie wziął udział przyszły hetman polny litewski książę Roman Sanguszko. Wkrótce potem – 7 lutego 1564 roku – wojska polsko-litewskie zadały Rosjanom kolejną wielką klęskę pod Orszą.
